Alle afbeeldingen met dank aan de auteurDit artikel verscheen oorspronkelijk opMediaMenteDuitsland.
Zoals de Tinder-dates verlopen, ziet het er goed uit voor Sofia en mij. We drinken bier, we delen een liefde voor boeken en we ergeren ons allebei aan de manier waarop Amerikanen te veel ruimte innemen op dansvloeren. Als ze me een sigaret aanbiedt, besluit ik af te zien van mijn plan om een week te stoppen met roken.
Ondanks deze connectie heb ik absoluut geen kans met haar omdat onze date het resultaat is van een experiment. Voor zover ze weet, is mijn naam Joseph Stalin.
Vijf dagen eerder
Het is verbazingwekkend met wat voor soort gedrag hete mensen weg kunnen komen op dating-apps. Maar geldt die regel ook voor een van de bekendere dictators van de 20e eeuw? Ik vraag me dit af terwijl ik een luciferdoosje bekijk dat een vriend voor me meebracht uit Georgië, de geboorteplaats van de voormalige Sovjetheerser Joseph Stalin, een man die naar verluidt zei: 'Een enkele dood is een tragedie; een miljoen doden is een statistiek.'
Aan de ene kant van het pakje staat Stalin afgebeeld zoals hij in de geschiedenisboeken staat: rond gezicht, Tom of Finland-snor en naar achteren gekamd haar. De andere kant toont een jonge, gladgeschoren man met gitzwart haar. Hij zou de synthspeler kunnen zijn van een indieband uit het midden van de jaren 2000, maar dat is hij niet: hij is de totalitaire communist als een jonge, verbijsterend knappe, revolutionair.
Om erachter te komen hoe ver je uiterlijk je kan brengen op Tinder, registreer ik me als Josef, 27, op Tinder.
Helaas kan ik geen romantisch citaat van Stalin vinden om mijn profiel op te fleuren; hij praatte veel meer over de dood dan over zaken van het hart. In plaats daarvan manipuleer ik een fragment uit een van zijn toespraken en verander 'Hitlers komen en gaan, maar Duitsland en het Duitse volk blijven' in 'Relaties komen en gaan, maar liefde blijft.'
Het profiel van Stalin komt vrij snel samen, maar het vinden van een date is wat moeilijker. Na 15 minuten heb ik geen mensen meer om naar rechts te vegen en krijg ik geen enkele match. Betekent dit dat meer mensen dan ik me realiseerde bekend zijn met het werk van Stalins schemerjaren? Zijn de 'FCK NZS' en 'altijd anti-fascistische' notities die ik aan mijn bio heb toegevoegd niet genoeg om te compenseren?
Ik verander de volgorde van mijn foto's en breid mijn verzorgingsgebied uit, maar heb nog steeds geen geluk. Vervolgens pak ik mijn kaart en betaal voor Tinder Plus. Dan stel ik mijn profiel open voor mannen. Met het vermogen om eindeloze 'super-likes' en de nieuw ontdekte biseksualiteit van Stalin achter te laten, gaan de dingen plotseling vooruit. Binnen het eerste uur loopt mijn telefoon 15 keer vast. De kleine profielfoto's beginnen over het scherm te dansen en de app verkondigt: 'Het is een match, jij en Simon vinden elkaar leuk.'
Ik zoek naar het juiste citaat van Karl Marx om het ijs te breken. 'Hallo, kameraad, je hebt niets anders te verliezen dan je kettingen!' Hij reageert: 'Over welke kettingen heb je het ;)'
Ik bedoel natuurlijk de kettingen die kapitalistische krachten hebben gebruikt om de arbeidersklasse aan de boeien te slaan, maar besef dat dit geen geweldige ophaallijn is, dus ga in plaats daarvan voor 'u kunt beslissen waar ik ze zal dragen ;)'.
Mijn Stalin-profiel
Ik heb nu een stortvloed aan berichten in mijn inbox. Mijn wedstrijden kunnen worden ingedeeld in drie hoofdgroepen. Ten eerste: de clueless - degenen die me overladen met complimenten. Ten tweede: degenen die tijdens het chatten steeds sceptischer zijn geworden; 'Ik wist niet dat ik met een dictator sprak. Ik zou de biografieën van mensen beter moeten lezen', zegt er een. Ten derde: een combinatie van stalinisten en geschiedenisdeskundigen. Met deze mensen kan ik vrijuit praten over het testament van Lenin, met behulp van een stilte-emoji, en praten over de moord op partijrivaal Trotski, met behulp van de ijspriem-emoji.
Zeer weinigen lijken verontrust door het feit dat ik de identiteit van een tiran heb aangenomen - tenminste, niemand zegt me dat ze er een probleem mee hebben. Alex zegt: 'Ik zou het niet erg vinden om een goelag met je te delen ;).' Schattig.
Stalin doet het erg goed op Tinder.
In de mix zit Sofia, die ik een van mijn dierbare super likes heb geschonken. De 30-jarige wil 'gedachten uitwisselen vóór lichaamsvloeistoffen', aldus haar profiel. Ze begint het gesprek in het Russisch en vraagt: 'Leef je nog?' en vervolgt door te vragen of ik ben teruggekeerd om het communisme terug te brengen. Ik gebruik Google vertaler en het Russisch dat ik op school heb geleerd voor mijn antwoord: 'Waar ik ook ben, daarin ligt het communisme.'
De reacties blijven binnenstromen - maandag heb ik 100 wedstrijden bereikt en woensdagavond heb ik de 200 bereikt. Ondertussen schrijf ik terug in het Russisch, Engels en Duits aan advocaten, studenten en tatoeëerders. Ik negeer mijn gesprek met Sofia op dit punt volledig; ze stuurt me een bericht waarin staat dat ik niet erg spraakzaam ben.
Ik ben op zoek naar iets om te zeggen dat de Sovjet-Unie niet in haar eentje kan industrialiseren. Ik verklaar mijn gebrek aan communicatie door te stellen dat de zeer paranoïde Stalin niemand kan vertrouwen en alles voor zichzelf moet doen. Sofia verzekert me dat ze geen spionne is en dat ik haar kan vertrouwen. Ze heeft me erin geluisd, dus ik heb besloten ervoor te gaan: 'Om dat goed te beoordelen, zou ik je in de ogen moeten kijken.'
Ik stel voor dat we elkaar ontmoeten in de voormalige Sovjetsector van Oost-Berlijn. Sofia is het daarmee eens. Ik zeg haar dat ik een vintage Oost-Duits voetbaljack zal dragen, want dat is het meest geschikte wat ik in mijn garderobe kan vinden.
Voor onze date weet ik echt niet zeker of ze zal komen opdagen. 'Ben je er al?' ze stuurt me om 20.00 uur een bericht. Ik weet zeker dat ze alleen een bericht heeft gestuurd omdat ze zich afvraagt of ik als een idioot alleen in de regen sta. Misschien is ze gewoon op zoek naar wraak - rotzooien met de persoon achter een nepaccount, als een tiran die verantwoordelijk is voor de dood van talloze mensen. Dit is tenslotte een vrij macabere grap.
Maar dan zie ik haar naar me toe komen. 'Sofia,' stelt ze zichzelf bot voor. 'Ik ben Joseph,' antwoord ik met een zakelijke handdruk. 'Oh, is Joseph eigenlijk je echte naam?' vraagt ze, terwijl ze de laatste trek van een handgerolde sigaret neemt en hem vervolgens uittrapt. Ze is langer dan ik, met schouderlang bruin haar. In tegenstelling tot Sofia, lijk ik helemaal niet op mijn Tinder-profiel. En ik heb niet de illusie dat ik ook maar enigszins op de jonge Stalin lijk. Verborgen achter de app had ik het vertrouwen van een dictator, maar IRL ben ik nogal verlegen. Sofia lijkt blij dat ik geen opdringerige, gepensioneerde Stasi-officier ben, en ik ben opgelucht dat ze geen lid is van De Vereniging van Slachtoffers van het stalinisme , die deze datum als een excuus gebruikt om me aan te vallen. Maar de avond is nog lang niet voorbij. Er is geen vrije tafel in Prassnik, de slecht verlichte bar in Berlin-Mitte waar we afgesproken hadden om af te spreken, dus we worden gedwongen de regen in te gaan. Voordat we ergens iets gaan drinken, vraag ik haar: 'Waarom heb je afgesproken om op date te gaan met iemand die zich voordoet als Joseph Stalin?'
Het kan niet zijn vanwege een gebrek aan opties. Sofia is knap, slim en grappig. 'Ik dacht dat het wel grappig zou zijn', zegt ze. Het is interessanter dan jongens die pronken met hun sixpack, zegt ze.
Zodra we eindelijk een droge plek hebben gevonden om te zitten, vertelt Sofia me dat ze lerares Duits is en hoe het was om op te groeien in de buurt van de Duits-Poolse grens. Ze beschrijft hoe ze direct na haar studie in haar eentje naar Moskou vertrok, zonder ook maar een woord Russisch te spreken, waardoor ze later besloot Slavische studies te gaan studeren.
Afgeleid door het prettige gesprek, begin ik mijn rol te vergeten. Ik glibber uit en verklap per ongeluk mijn echte naam. 'Wie is Paul?' vraagt Sofia.
Als ze naar het toilet gaat, kijk ik op mijn telefoon om meer dan een dozijn nieuwe meldingen te vinden. Ik probeer, maar faal, de drang te weerstaan om mijn wedstrijden door te nemen. Elke 30 seconden lijkt een andere man verliefd te worden op Stalin. Emre vindt dat hij er 'magisch' uitziet. Egon, kaal met een grijze tovenaarsbaard, vraagt of ik wil overstappen naar WhatsApp. Hij vertelt me dat hij degene wil zijn die de sfeer bepaalt als we seks hebben. Hij is niet in mijn suggestie om dingen te beginnen met een broederlijke socialistische kus.
Intussen is Sofia terug van de badkamer. Ik leg snel mijn telefoon weg en besluit haar mijn basismotieven uit te leggen. Ik moet bekennen dat ik een schrijver ben en ik ben van plan een artikel te schrijven over het Young Stalin-experiment. Sofia laat het bezinken. Ze is minder dan enthousiast en vraagt half grappend: 'Neem je stiekem onze gesprekken op?' Om de een of andere reden blijft ze, en we stellen ons voor waar onze date ons zou kunnen brengen als dit allemaal echt was. We stellen ons haar slaapkamer voor vol met posters van Stalin en memorabilia die boven haar bed hangen.
Sofia's studenten hebben morgen examen, dus stapt ze over op frisdrank. We kijken nog even naar mensen op de dansvloer voordat we besluiten te vertrekken. We nemen afscheid met een knuffel en zijn van plan om binnenkort samen naar het theater te gaan.
De volgende ochtend bedank ik haar voor onze 'heel leuke date' en vraag hoe het examen is gegaan. Dezelfde dag laat de Tinder-app me weten dat ik ben gerapporteerd voor het plaatsen van aanstootgevend materiaal op mijn profiel. Een Russisch nummer begint me onophoudelijk te bellen, maar als ik opneem is er alleen maar witte ruis aan de andere kant van de lijn. Ik denk dat het tijd is om mijn account te verwijderen, maar niet voor een laatste bericht: ik stuur Sofia mijn echte telefoonnummer. Sindsdien heb ik niets meer van haar gehoord.
Meld je aan voor onze nieuwsbriefom het beste vanMediaMentedagelijks in je inbox te krijgen.