David Lynch wordt vrolijker in zijn nieuwe korte film, 'What Did Jack Do?'

Amusement Tegelijkertijd een opzettelijk dwaze droomscène en een parodie op politieshows, het is een apenmoordverhaal in Lynch-stijl.
  • Nog steeds: Netflix

    De nieuwe short van David Lynch Wat deed Jack? heeft een eenvoudig uitgangspunt op het oppervlak. Netflix omschrijft het in één korte zin: 'Een rechercheur ondervraagt ​​een aap die verdacht wordt van moord.' Maar het onderzoek, dat plaatsvindt in een kleine kamer in een afgesloten treinstation, neemt een aantal wilde wendingen. De kettingrokende detective (gespeeld door Lynch zelf) ontdekt langzaamaan dat Jack Cruz, de primaat die voor hem zit (die spreekt met een nasaal trekje dat ook veel op Lynch lijkt), waarschijnlijk verantwoordelijk was voor een passionele misdaad waarbij zijn minnaar, een kip genaamd Toototabon.

    Lynch is duidelijk geen onbekende in surrealistische misdaaddrama's. Zelfs in zijn beperkte reikwijdte, Wat deed Jack? pikt veel van dezelfde thematische onderwerpen op die Twin Peaks gespeeld gedurende drie seizoenen. Jack en de detective hebben een lange, cryptische discussie over moraliteit en liefde, gehuld in de achtergrond van sinistere krachten die buiten hun controle om handelen. Maar waar Twin Peaks en zelfs Blauw fluweel gebruikten hun centrale misdaden als metaforen voor de rotting van de Amerikaanse samenleving, Wat deed Jack? is wat luchtiger.

    Dat komt deels door de opzet - een apenmoordenaar is van nature grappiger dan een seriemoordenaar die wordt bezeten door een buitenaardse kracht van puur kwaad - maar de eer is ook te danken aan het script zelf, dat Lynch vol zit met zijdelingse grappen en vrolijke absurditeiten . Jack en de rechercheur praten bijvoorbeeld een tijdje over het communisme, de paashaas en de betrouwbaarheid van orang-oetans. De korte film heeft niet de toon van een parodie - althans niet uiterlijk - maar prikt wel gaten in de zelfernst van een hele generatie zeer populaire politiedrama's, waarin officieren van de wet worden neergezet als superhelden die in de weg van alle kwalen van de samenleving.

    Hoewel de personages praten in het onmiskenbare patroon van politieprocedures, is hun gesprek bezaaid met misplaatste idiomen, gebroken non-sequiturs en verbijsterende beschrijvingen van geweld tussen soorten. Het kijken naar de uitwisseling voelt als luisteren naar iemand die een oude beschrijft Wet en orde aflevering uit het geheugen; de basisbeats zijn er, maar het bindweefsel gaat verloren in de tijd, waardoor het verhaal dwaas en vreemd wordt.

    De film laat je niet noodzakelijkerwijs wortelen voor Jack - die, zo is duidelijk gemaakt, enkele emotionele problemen heeft - maar wanneer hij aan het einde wordt aangehouden, voel je niet de louterende rush die gewoonlijk ontstaat als je kijkt naar criminelen betrapt op politieshows. Lynch geeft niet per se een reden aan waarom Jack met moord weg zou moeten zijn gekomen, maar vanwege de onsamenhangende dialoog en de verontrustende sfeer is er ook niet echt een reden waarom hij dat niet zou moeten hebben. Ondanks hoe ondoorgrondelijk sommige van Lynch' werk kan zijn, heeft het meeste duidelijke helden en schurken. Wat deed Jack? niet, waardoor je je afvraagt ​​of gerechtigheid echt is gediend - of dat gerechtigheid zelfs mogelijk is.

    Een van de terugkerende vragen in de interviews die Lynch gedurende zijn decennia als filmmaker heeft gegeven, is de mate waarin dromen zijn werk hebben beïnvloed. Het is op een bepaald niveau begrijpelijk, aangezien zelfs zijn meest vooruitstrevende werken vol onverklaarbare beelden zitten: een afgehakt oor in een open veld , een blauwe doos met een portaal naar een andere dimensie holds , een FBI-agent veranderde in een machine die eruitziet als een theeketel . Lynch antwoordt vaak dat, hoewel hij zijn ideeën niet uit dromen haalt, hij wel genegenheid heeft voor het idee van 'droomlogica.' Als gevolg daarvan heeft hij tientallen jaren vrij associatief, moeilijk uit te leggen werk gemaakt dat verbijsterend, surrealistisch en buitenaards is.

    Net als een droom is het vaak moeilijk om iemands motivaties op een bepaald moment uit te leggen, of hoe je zelfs in een bepaalde setting terecht bent gekomen. Wat deed Jack? maakt deel uit van die traditie, maar hanteert die benadering anders dan hij vaak doet. Het is het soort droom waarbij je lachend wakker wordt en je afvraagt ​​hoe je hersenen zulke bizarre beelden kunnen oproepen. Veel succes met het uitleggen aan je vrienden.