Eve van 'Bug Juice' zou het geweldig vinden als je zou stoppen met haar te e-mailen

Geen van die dingen was ooit een mysterie voor mij. Kort na haar laatste vertrek uit Brush Ranch, een kamp in het noorden van New Mexico, werden Eve en ik goede vrienden. Maar we bespraken het incident bijna nooit; het was duidelijk te pijnlijk voor haar om over te praten, en ik was te jong en te lomp om echt te weten hoe ik het moest vragen.

Telkens als ik erover nadenk, voel ik me beschaamd, vertelde ze me onlangs.

Eve is nu een kunstenaar en filmmaker van midden dertig, maar haar korte moment met reality-tv-schande is blijven hangen. Ze blijft berichten ontvangen van mensen die willen weten wat er met haar is gebeurd, en naarmate ze ouder werd, begon ze op een nieuwe manier na te denken over het feit dat ze een van de vroegste sterren van reality-tv was, en iemand wiens leven ongetwijfeld diep werd getekend door de ervaring. We spraken onlangs over reality-tv, virale roem en de volwassene worden die je als tiener nodig had.

Had je het gevoel dat mensen op de Echte wereld werden een soort van karakters gemaakt en soms bewerkt om er op een bepaalde manier uit te zien?
Ik denk het niet. Ik was op geen enkele manier mediawijs. ik keek De echte wereld omdat mijn oudere zus veel naar MTV keek en ik met haar zou kijken. Maar ik kan me niet herinneren dat ik enig gevoel had voor het bewerken of het ontwikkelen van mensen tot personages. We waren gewoon opgewonden omdat we hadden zoiets van, we kunnen op tv zijn en dat lijkt cool. Het was niet iets goed doordacht.

Had je een idee van hoe je wilde overkomen of hoe je wilde dat mensen je zagen?
Helemaal niet. Zo zelfbewust was ik niet. Ik denk dat niemand van ons dat was. Als mensen een herinnering nodig hebben, dit was vóór mobiele telefoons die kinderen hadden, zelfs flip-telefoons. Sociale media bestonden nog niet. Het dichtst dat we hadden was als AOL-chatrooms.

Er is een interview met de Insectensap co-creator bij MediaMente van een paar jaar geleden, en hij zei dat de show geen kussen liet zien, omdat het de ouders van streek zou hebben gemaakt. In sommige opzichten klinkt het alsof het niet echt weergeeft hoe het is om 14 te zijn.
Ze hadden zich waarschijnlijk alleen op jongere kampeerders moeten concentreren. Bij Brush Ranch had ik mijn eerste kus in mijn eerste jaar daar.

Schandalig. Wat gebeurde er nog meer in je verhaallijn?
Het is raar om erover na te denken. Ze creëerden een raar drama tussen mij en dit meisje Amanda. Het was haar eerste jaar op kamp en nieuwe kinderen die iets ouder waren, hadden altijd wat moeite om iedereen te leren kennen. Ik deed zogenaamd verschrikkelijk tegen haar. Maar ik kende haar niet. Ik negeerde haar waarschijnlijk omdat ik hallo zei tegen mijn vrienden die ik een jaar niet had gezien. Ze sneden naar foto's waarop ze zich slecht voelde en weggelaten. Ze noemden me de prinses. Ik dacht altijd dat ze me erin luisden om de bitch of het gemene meisje van het kamp te zijn.