Ik heb geprobeerd de originele vier Loko te recreëren om me voor te bereiden op een zomer van chaos

Terwijl het openbare leven weer opengaat (semi... veilig) en het sirenegezang van een bijna normale zomertijd in onze oren klopt, verzoek ik je dringend om je hoofd uit het dichtstbijzijnde raam te steken en een diepe snuif frisse lentelucht in je op te nemen. Wat ruik je? Dat klopt: chaos. En wat is de perfecte drankcombinatie voor quasi-veilige, quasi-legale, diep hedonistische, Oh shit, wat is er gebeurd met mijn tanden plezier? Welnu, een nectar die zo krachtig was dat de regering hem moest verbieden: de originele formule Four Loko.

Zelfs de merken hebben opgepikt wat onze collectieve psyche neerzet: op dinsdag kondigde White Claw zijn nieuwe lijn van 8 procent ABV seltzers , met grotere blikken (haha) om de 3 procent toename van het drankgehalte te evenaren. Maar laten we eerlijk zijn: White Claw is voor OG Four Loko wat een CBD latte is voor een bong rip. OG Loko kan niet worden opgewekt door een drankenbedrijf dat actief is binnen de grenzen van: de wet . Daarom stuurdeMediaMenteme een konijnenhol in op zoek naar de originele high van de originele formule Four Loko.

Om helemaal transparant te zijn, ik ben in de verkeerde generatie geboren: ik zou nu 31 moeten zijn, want als ik dat was, zou ik de volledige last van de originele Four Loko-rage rechtstreeks op het voorhoofd hebben genomen. Helaas zat ik in de tiende klas in november 2010, toen de FDA alcoholische energiedrankjes verbood. Dus terwijl niemand Als ik dit lees, heb ik in meer dan tien jaar een OG Four Loko gehad, mijn geheugen is niet het scherpste - ik maakte me waarschijnlijk zorgen over hoe ik een goede PSAT-score of een of ander soort onzin kon krijgen toen ik voorzichtig nipte aan een lauwe watermeloenflav Loko in een Parkeerplaats Safeway. (Om eerlijk te zijn, als OG Loko bestond toen ik klaar was met de puberteit, zou ik waarschijnlijk een heel ander persoon zijn - tenminste iemand die haar maag had leeggepompt tijdens de universiteit.)

Om een ​​beter begrip te krijgen van waar ik precies naar moet streven, sprak ik met mijn vriend Dave Infante , een schrijver-at-large voor VinePair en de geest erachter vingers , een nieuwsbrief over drinkcultuur. Met fruitige smaken, een ondoorgrondelijke naam en genoeg cafeïne om zelfs de meest poepige partypoopers op te hitsen, was het de drankje van twintiger 'zware gebruikers' in deze onstuimige tijd, vertelde Infante aan MediaMente. Voor mij was Four Loko slechts een verlengstuk van deze twee ideeën, een glorieuze, live-wire mash-up (weet je nog mash-ups? Girl Talk? Wie dan ook?) van sacharine, bedwelmende vorm en niet-aflatende chemische functie.

In wezen ging de originele Four Loko als een drankje en een fenomeen over het krijgen van Amped en het blijven van Amped. Wat ik me het meest herinner van Four Loko, behalve hoe snel de drinkers dronken en verward werden, was dat het redelijk goed paste bij mijn levensstijl in 2010, zei Infante. Ik mis het niet, net zoals ik het in het algemeen niet mis om een ​​22-jarige dwaas te zijn, maar een tijdlang brandde Four Loko even helder in het collectieve bewustzijn van het Amerikaanse drinkende publiek als het zuur brandde door hun collectieve maagwand. Of in ieder geval in de mijne.

Laat me, voordat we beginnen, heel duidelijk zijn: dit was geen wetenschappelijk experiment. We wilden niet zozeer de feitelijke samenstelling van Four Loko repliceren, maar de sfeer van Four Loko - de smaak, de sensatie en de nasleep. We werkten ook met een selectie van ingrediënten die het best geclassificeerd zijn als gemakkelijk te kopen in de winkel tijdens mijn lunchpauze, wat betekent dat hier geen fancy poeders of onderzoekschemicaliën in het spel kwamen - voor informatie over dat front, zie dit meer chemisch nauwkeurig recept van Gizmodo . Ook als je dit thuis gaat proberen en je bent werkelijk als je luidruchtig wilt worden, raad ik aan om meer heldere drank in beeld te brengen. Uiteindelijk weet ik echter niet zeker of ik dit met een goed geweten kan aanbevelen om dit thuis te proberen.

Met hectische 22-jarige energie als mijn lodestar, begon ik meerdere werkdagen achter elkaar met mijn lichaam te rotzooien - in naam van de inhoud, zeker, maar nog belangrijker in naam van chaos.

Ik ging Faux Loko nummer één met heldere ogen en goed uitgerust binnen, met een gevoel van optimisme over de hele ervaring. Nee, ik had geen 5 uur energie verbruikt sinds mijn tijd als student die wanhopig een week lezen in een tijdsbestek van twee uur wilde afronden. Ja, ik had een duidelijke afkeer van Lime-A-Ritas ontwikkeld sinds een zeer noodlottig St. Patrick's Day-weekend. Maar wat, dacht ik, was het ergste dat kon gebeuren?

Helaas beet mijn overmoed me bijna in mijn kont bij een slokje. De energie van 5 uur (citrus, alsof dat een verschil zou maken) maakte de 'Rita zowel zoeter als plakkeriger dan normaal. Het werd meteen duidelijk dat dit Too Much Energy was om 's avonds mee te maken. Ik had twee noodlottige fouten gemaakt: mijn afschuwelijke brouwsel aan het einde van de werkdag openbreken (ongeveer 5.37 uur 's middags) en dat deed nadat ik een paar uur eerder een grote ijskoffie had gedronken.

Volgens mijn aantekeningen: Oh mijn god!!! Ik kan niet zeggen of dit psychologisch of placebo is of wat dan ook, maar ik heb zeker een lichte trilling in mijn handen. Mijn typen werden hectisch, geanimeerd door dat opwindende gevoel dat ik alleen maar kan omschrijven als het hacken van het mainframe. Halverwege het blikje begon ik me een beetje zorgen te maken over mijn pols. Het was een maandag.

Ik sprong rond 18.30 uur op een buitenschoolse Zoom-oproep, Faux Loko in de hand, begroet met opgetrokken wenkbrauwen van mijn mede-deelnemers. Het is voor het werk, zei ik. Ik werk voor MediaMente, verduidelijkte ik. Ongetwijfeld vonden ze dat extreem cool. Twee uur en een paar zeer geanimeerde gesprekken later ging ik naar de supermarkt om wat ontbrekende ingrediënten voor het avondeten te vinden - iets wat ik normaal gesproken liever mijn hand zou opeten dan doen. Aangemoedigd door de Faux Loko, sobanoedels in de hand, kookte ik een slecht diner voor mezelf en keek naar een aflevering van De echte huisvrouwen van Beverly Hills met een van mijn zeer geduldige kamergenoten.

Mezelf naar bed krijgen was een beproeving. Ik was niet dronken, maar ik was zeker bedraad. Uiteindelijk viel ik rond 12:45 uur in slaap, werd de hele nacht drie keer wakker en ging de volgende dag erg moe binnen. Mijn bezorgdheid over de hartslag hield aan bij het naar bed gaan, en ik moest een T-shirt over mijn hoofd doen om mezelf te laten sudderen, zoals wanneer je een hoedje op een getrainde havik zet.

Al met al een 3 van de 4 Loko-ervaring, vooral voor een werknacht.

Deze was stom. Volgens mijn aantekeningen haatte ik dit en het maakte me kwaad omdat ik denk dat ik allergisch ben voor Bang Energy of er is gewoon iets aan de hand dat fundamenteel onverenigbaar is met mijn DNA. Ik combineerde een troebele fles Original Flavor Smirnoff Ice (ik heb er nog vijf over als iemand er een wil!) met ongeveer de helft van een blikje Star Blast-gearomatiseerde Bang Energy, versterkt door wat voor supercreatine dan ook.

Mijn belangrijkste klacht was dat de 5 procent ABV van Smirnoff Ice, plus het relatief kleine volume, niet genoeg was om me dronken te maken - nergens in de buurt van de 12 ABV die de OG Loko speciaal maakte. Het hielp waarschijnlijk niet dat ik nog steeds slaperig, chagrijnig en nerveus was - ik had geen koffie gedronken om ervoor te zorgen dat deze Faux Loko mijn REM-cyclus niet voor de tweede nacht op rij kon wegrukken.

Ik heb deze combinatie rond 17.00 uur neergehaald - we houden van een beetje bev op de klok - en bijna onmiddellijk maakte het me hoofdpijn en extreem prikkelbaar. Het smaakte naar een McDonald's Sprite die in mijn mond had overgegeven. Ik bracht de rest van de avond een beetje misselijk door, een beetje meer verergerd dan normaal, maar verder eigenlijk normaal. Boe. Fluiten.

Negatief 1 van de 4 Loko's. Ik hoop met heel mijn hart dat Smirnoff Ice nooit meer in mijn systeem komt, maar ik kan niets beloven.

Midden in mijn experiment kreeg ik mijn eerste dosis van het COVID-19-vaccin, wat een dubbele zegen was: ten eerste ben ik op weg naar bescherming tegen het virus dat de wereld het afgelopen jaar heeft stilgelegd en veranderd. Twee, ik moet een pauze nemen van de Faux Lokos.

Op zaterdagavond, toen alle symptomen volledig verdwenen waren, hervatte ik mijn taak. Deze Faux Loko was speciaal omdat ik hem consumeerde voor een van mijn eerste echte sociale evenementen van het seizoen: het verjaardagsdiner van een vriend. Eindelijk een sociale uitlaatklep voor dit sociale experiment! Trouw aan de geest van de Loko, dronk ik dit drankje terwijl ik me haastig klaarmaakte voor een evenement waar ik al te laat was. De licht koolzuurhoudende fruitpunch-frisdrank veranderde de hele drank, die ook drie shots wodka en een Red Bull Sugarfree, een levendig Kool-Aid-rood, bevatte. De kleuring voegde een speels element van gevaar toe omdat ik een witte spijkerbroek droeg.

Deze was, om eerlijk te zijn, best goed. Een wodka Red Bull is niet mijn drankje in de beste tijden, maar in ieder geval hadden andere mensen eerder met de vorm geëxperimenteerd. Uiteindelijk heb ik nog een shot toegevoegd om mezelf te pushen. Deze drank was veel minder vreemd dan zijn voorouders, omdat ik denk dat een ander mens het zou kunnen drinken.

Ik wilde eigenlijk een tweede, maar de tikkende klok redde me van mezelf. In plaats daarvan deed ik mijn Franse vlechten opnieuw in de metro terwijl een paar vrouwen deden alsof ze niet naar me keken. Ze zijn zelfs nog beter geworden dan toen ik thuis in de spiegel keek.

2,5 van de 4 Loko's. Niet genoeg chaos. Ik werd een beetje te comfortabel.

Nog een dinsdag, nog een Faux Loko. Deze keer werkte ik echter met meer beperkingen dan ooit tevoren, dankzij een afspraak met de tandarts om 16.30 uur. Om 14.00 uur mengde ik pre-workoutpoeder met perziklimonadesmaak, aan mij overhandigd in een niet-helemaal verdachte baggy door onze resident Swole Woman, met een mango White Claw-tallboy voor onmiddellijke, overweldigende vitamine-vibes van Flintstones.

Onmiddellijk is eigenlijk niet helemaal het juiste woord, want toen ik in eerste instantie van deze Faux Loko nipte, dacht ik bij mezelf hoeveel de pre-workout niet de smaak van White Claw beïnvloeden, deed ik een huiveringwekkende ontdekking: het poeder was aan de bovenkant van het blikje gestold en ik moest er een lepel in steken om het zelf te mengen.

De resulterende smaak geleerde het meest met hoe ik me herinner dat de originele Four Loko smaakte: alsof fruit was gemaakt van eetbaar metaal. Deze Faux Loko repliceerde ook het gevoel dat ik het beste najaagde. Misschien was het gewoon het feit dat ik midden op de werkdag zoemde (ik begrijp waarom iedereen in de Gekke mannen -tijdperk was zo in de zakenlunch), maar door deze combinatie voelde ik me flirterig en zweverig en kreeg ik genoeg energie om actief enthousiast te zijn over het poetsen van mijn tanden. Ik zou het zeker nog een keer proberen met de White Claw Surge waar ik het hierboven over had - als ik daarvoor betaald zou worden.

Uiteindelijk gaf deze Faux Loko me het soort blind vertrouwen dat een chaotische mixdrank zou moeten hebben. Terwijl ik naar mijn tandartspraktijk liep, zag ik een tacowinkel met margarita's om mee te nemen en knikte zelfvoldaan - ik wist wat ik zou gaan doen nadat ik de stoel van Dr. Quartey had verlaten. Maar voor het geval iemand meer bewijs nodig had dat de zoektocht naar de originele Four Loko de zoektocht is naar een vluchtig, vervlogen tijdperk, tegen de tijd dat ik mijn tandartsafspraak verliet, was de impuls voorbij. Ik stapte gewoon weer in de trein, liet mijn team verslappen om te zien of ik verhalen over het woon-werkverkeer kon afronden en ging naar huis.

4 van de 4 Loko's.

Volg Katie Way op Twitter .