Mijn vriend David Carnegie reed me naar Creelman, een klein stadje in Saskatchewan op een uur rijden van Regina. David nam me mee naar zijn familieboerderij. Hij is een van de aardigste mensen die ik ooit heb ontmoet. Hij zwaaide naar elke passerende auto op de snelweg om de andere chauffeurs het gevoel te geven dat ze erkend werden, een gewoonte die zijn vader Brad had doorgegeven, vertelde hij me. Onnodig te zeggen dat toen ik de familie Carnegie ontmoette, ze me niet veroordeelden omdat ik een romper droeg. Voor hen was ik gewoon een andere hand om te helpen bij het zaaien in de lente. Davids broer Nick en hun oom Larry begroetten me in hun eigen jumpsuits. We gingen zitten voor een maaltijd bereid door Viola Carnegie, David en Nick's grootmoeder. Ze behandelde me met de vriendelijkheid van een heilige, klopte me op mijn rompertje op de rug, terwijl Brad mijmerde over wat ik kon doen om het boerenleven te ervaren.
Uiteindelijk heb ik een tractor bestuurd en een stuk land ongeveer 10 minuten lang ingezaaid; Ik nam wat foto's bij een paar varkens en hield een hooivork vast. Echt, ik was erg nutteloos. Maar daarbuiten, weg van internet en de memes, omringd door zorgzame mensen, heb ik geleerd dat mannelijkheid is wat je ervan maakt. Het maakt niet uit of je broek en shirt uit één stuk zijn of uit twee, zolang de persoon die ze draagt zich heel voelt.
Publieke feedback
2 mensen geïnterviewd
100 procent goedkeuringsclassificatie
'Het past op de boerderij in Creelman, Saskatchewan. Het is maar een overall - een rompertje hier in de stoppels.' — David Carnegie
'Misschien draag ik er een. Het is goed op de boerderij... Ik heb een overall aan, dus we zijn hier echt als broers.' — Nick Carnegie
Volg Devin Pacholik op Twitter .